Opublikowana w 1958 r. powieść Śniadanie u Tiffany’ego szybko trafiła na listę bestsellerów. Historia młodej Amerykanki wiodącej karnawałowe życie w Nowym Jorku, łamiącej serca mężczyznom i polującej na męża milionera urzekła też krytyków, którzy wskazywali, że to coś więcej niż wielkomiejskie story o wodzącej facetów za nos, cynicznej playgirl; że prezentowany przez Holly Golightly sposób na życie odzwierciedla jej lęk przed zwyczajnym dorosłym życiem, prozą ułożonej i spokojnej egzystencji. Zresztą tylko do czasu ułożonej, bo przecież nieodpornej na zrządzenia losu. Dziewczyna nie chce stabilizacji - co manifestuje m.in. dopiskiem "w podróży" na wizytówce - ale szuka poczucia bezpieczeństwa, które symbolizuje marzenie o zjedzeniu śniadania w sklepie Tiffany’ego, najpotężniejszego jubilera na świecie. Powieść Capote’a to także kapitalny obraz Nowego Jorku w latach 40. XX w., po którym oprowadza czytelników narrator-pisarz, sąsiad i przyjaciel Holly Golightly. W 1961 r. książkę przeniósł na ekran Blake Edwards. W postać Holly wcieliła się przyjaciółka pisarza Audrey Hepburn (początkowo Capote chciał, żeby była to Marilyn Monroe). Z filmu pochodzi słynna, nagrodzona Oscarem piosenka "Moon River" Henry’ego Manciniego.

Jedna z najsłynniejszych powieści kryminalnych w historii gatunku, przewrotny traktat o zbrodni i karze, od początku budziła kontrowersje. Już w rok po brytyjskiej premierze książki w 1940 r., amerykański wydawca zmienił tytuł na And Then There Were None (I nie było już nikogo), uznając, że pierwotny Ten Littłe Niggers (Dziesięciu Murzynków) brzmi zbyt drastycznie. Cztery lata później nowojorski spektakl według książki wszedł na afisz jako Ten Littłe Indians (Dziesięciu małych Indian). Tak samo zatytułowano kilka jej filmowych adaptacji. W 1997 r. wskutek nacisków amerykańskich Indian w USA zmieniono tytuł na And Then There Were None. Tak zatytułowana jest też najlepsza ekranizacja książki, film Petera Collinsona z Oliverem Reedem, Richardem Attenborough, Orsonem Wellesem i Charles`em Aznavourem (1974). Niedawno wnuk i spadkobierca praw do dzieł pisarki zadecydował, że ten tytuł obowiązuje wydawców na całym świecie. Modyfikacja wymusiła zmiany w tekście. Murzynków zastąpiono żołnierzykami. Dziesięć osób, zaproszonych przez tajemniczego nieznajomego, przybywa więc do luksusowej willi na Wyspę Żołnierzyków. Po sutym lunchu głos z gramofonu obwieszcza, że każdy z zebranych jest winien śmierci człowieka i teraz zostanie ukarany. Zgodnie z przepowiednią z makabrycznego wierszyka-wyliczanki Dziesięciu żołnierzyków, uwięzieni na wyspie giną jeden po drugim. Mordercą jest ktoś z ich grona...