Wspomnienia Walentina Płatonowicza Zubowa, twórcy Instytutu Historii Sztuk, jednej z najważniejszych placówek naukowych i kulturalnych w przed- i porewolucyjnym Petersburgu, napisany już na emigracji (autor opuścił ZSRR w 1925 roku), zostały po raz pierwszy opublikowane w 1968 r. w Monachium. Postać Zubowa, podobnie jak sam stworzony przez niego od podstaw i przez niego finansowany Instytut z siedzibą w jego rodzinnym pałacu przy Soborze Isaakijewskim, gdzie mieści się do dziś, kontynuując znakomite tradycje z lat 1912-1930, jest w Polsce - w przeciwieństwie do humanistyki zachodnioeuropejskiej i atlantyckiej - całkowicie nieznana.Z ogromnym poczuciem humoru i talentem literackim Zubow przedstawia dzieje powstania i obrony niezawisłości Instytutu, kreśląc przy okazji barwne portrety głównych działaczy politycznych (Kierenskiego, Łunaczarskiego) i elity artystycznej (Gumilowa, Achmatowej, Meyerholda) oraz wybitnych uczonych (barona Wrangla, rosyjskich formalistów). Wspomnienia przedstawiają ludyczną, karnawałową (wręcz kabaretową) stronę historii, wolne od martyrologii i nekrografii cechującej liczne pamiętniki rosyjskie z tych lat. Poprzestają na opowieści o lokalnej mikrohistorii, ale odwołują się do historiozofii szekspirowskiego teatru świata, której patos pozostaje ukryty pod groteskowymi anegdotami.Tekst książki uzupełniają liczne fotografie z archiwum rodzinnego grafów Zubowych.
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Książka opisuje historie ludzi, którym w naszej części świata, w tej swoistej dolinie śmierci, przyszło poddać się testowi na człowieczeństwo, zmierzyć z nieludzkim systemem narzuconym przez dwa zbrodnicze totalitaryzmy - hitlerowski i komunistyczny. Niektórzy z nich - tacy jak sowiecki ideolog, zbrodniczy przywódca zniewolonego komunizmem narodu czy ostatni dowódca UPA - ten system współtworzyli, umacniali, brnąc w kłamstwo i zbrodnie, gubiąc własna dusze, tworząc kłamliwa iluzje i piekło na ziemi. Drudzy - więźniowie łagrów, świadkowie zbrodni, niezłomni wyznawcy - zakłamaniu i zbrodniom przeciwstawili swa wiarę w prawdę, wolność i ludzka godność, a dając świadectwo prawdzie, niejednokrotnie składali w ofierze samych siebie.
UWAGI:
Bibliogr. s. 223.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
W lutym 1959 roku w górach Ural doszło do tragedii. Grupa młodych, doświadczonych turystów zginęła w miejscu zwanym Martwą Górą. Ekspedycja ratunkowa, która przybyła tam niespełna dwa tygodnie później, znalazła opuszczone obozowisko.Uszkodzony namiot, ślady na śniegu, porozrzucane rzeczy osobiste turystów wyglądały osobliwie. Tajemnicy śmierci dziewięciorga młodych ludzi nie udało się wyjaśnić nawet po odnalezieniu ich ciał. Do rozwiązania nie przybliżały kolejne dowody: znalezione buty, napromieniowana odzież czy dziwne zdjęcie zrobione przez jedną z ofiar. Upływały lata, pojawiały się coraz to nowsze teorie i spekulacje, jednak okoliczności tej dziwnej tragedii pozostawały niewyjaśnione przez całe dekady.Ta trzymająca w napięciu książka powstała dzięki uporowi autora, który odważył się podjąć własne śledztwo. Przeanalizował dzienniki turystów i ich zdjęcia, dotarł do trudno dostępnych rosyjskich dokumentów rządowych, zebrał dziesiątki wywiadów i przeprowadził własne dochodzenie w miejscu tragedii. Efektem jest całkowicie odmienne spojrzenie na tajemnicę Martwej Góry. Powstał fascynujący portret młodych poszukiwaczy przygód, umiejętnie przeplatany wątkami działań ówczesnych śledczych i wysuwanych w tamtych latach hipotez. Stopniowo wyłania się dramatyczna, prawdziwa historia zdarzeń, które miały miejsce pewnej lutowej, zimnej, skrajnie nieprzyjaznej nocy w rosyjskiej dziczy...
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Historyk i analityk wojskowy Wiktor Suworow w swojej najnowszej książce odtwarza wydarzenia z przełomu lat 50. i 60., na skutek konfrontacji ZSRR i USA ludzkość znalazła się wtedy na progu trzeciej wojny światowej i o mało nie została unicestwiona w globalnej katastrofie atomowej.Łącząc znane i mało znane fakty w jedną całość, autor ukazuje kulisy rządów Nikity Chruszczowa w latach 1953?1964. Przedstawia rzeczywisty obraz radzieckiej kosmonautyki, wraz z legendarnym lotem Jurija Gagarina, oraz prawdziwe przyczyny kryzysu berlińskiego i kubańskiego, przemilczane przez oficjalną propagandę, polityków i historyków. Opisuje też starcie służb szpiegowskich obu mocarstw i sprawę pułkownika Olega Pieńkowskiego, który dostarczał tajne informacje wywiadowi zachodniemu i prawdopodobnie ocalił nasz świat przed zagładą.
UWAGI:
Na książce pseud. aut., nazwa Władimir Bogdanowicz Rezun.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Historyk i analityk wojskowy Wiktor Suworow w swojej najnowszej książce odtwarza wydarzenia z przełomu lat 50. i 60., na skutek konfrontacji ZSRR i USA ludzkość znalazła się wtedy na progu trzeciej wojny światowej i o mało nie została unicestwiona w globalnej katastrofie atomowej.Łącząc znane i mało znane fakty w jedną całość, autor ukazuje kulisy rządów Nikity Chruszczowa w latach 1953?1964. Przedstawia rzeczywisty obraz radzieckiej kosmonautyki, wraz z legendarnym lotem Jurija Gagarina, oraz prawdziwe przyczyny kryzysu berlińskiego i kubańskiego, przemilczane przez oficjalną propagandę, polityków i historyków. Opisuje też starcie służb szpiegowskich obu mocarstw i sprawę pułkownika Olega Pieńkowskiego, który dostarczał tajne informacje wywiadowi zachodniemu i prawdopodobnie ocalił nasz świat przed zagładą.
UWAGI:
Na książce pseud. aut., nazwa Władimir Bogdanowicz Rezun.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Publikacja ta to tom wspomnień ks. Józefa Kuczyńskiego (1904-1982), kapłana diecezji łuckiej, duszpasterza katolików na Ukrainie i w Kazachstanie. Przed wojną działał on w Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży i w ZHP, studiował też we Francji uzyskując doktorat z nauk społecznych. Od czasów przedwojennych datuje się jego przyjaźń z bł. ks. Władysławem Bukowińskim, "Apostołem Kazachstanu". W latach 1939-1944 był proboszczem w Szumbarze i Dederkałach, na pograniczu Wołynia i Podola.Za zorganizowanie samoobrony Polaków przed atakami ukraińskich nacjonalistów został odznaczony przez AK Krzyżem Walecznych. W latach 1956-1958 pracował jako duszpasterz w Kazachstanie.Wielokrotnie był więziony, w łagrach spędził ponad 17 lat (w Workucie, na Uralu, w obwodzie irkuckim, w Kraju Mordowskim). Od 1966 roku do śmierci pracował w Barze i innych parafiach na Podolu.W swojej książce ks. Józef Kuczyński opisuje osobiste, często dramatyczne wspomnienia obejmujące okres wojny, podróże misyjne po Ukrainie, działalność duszpasterską w Kazachstanie, aresztowania, śledztwa i pobyty w łagrach oraz pracę w parafiach Podola.Jest świadectwem heroicznej walki o utrzymanie wśród wiernych na Wschodzie przynależności do Kościoła oraz więzów z polskością.
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Pozycja jest niedostępna